Τι είχες και τι έχασες...

Είχες την άνεση να πας με τους φίλους σου να πιεις το καφεδάκι σου ή το ουζάκι σου και κλαιγόσουν για την μιζέρια που είχε η ζωή σου.
Δυσανασχετούσες που δεν έκανες κάτι διαφορετικό το Πάσχα και πήγαινες πάντα στο χωριό.
Άνοιγες την πόρτα του σπιτιού σου και έβγαινες να πας για ψώνια ή για οτιδήποτε άλλο και πάλι δεν ήσουν ευχαριστημένος, ένιωθες πως κάτι σου έλειπε.

" Όλο τα ίδια και τα ίδια"... σκεφτόσουν.

Περίμενες να συμβεί κάτι διαφορετικό στη ζωή σου να την αλλάξει προς το καλύτερο.

Και ξαφνικά ήρθε αυτό το διαφορετικό αλλά όχι όπως το περίμενες.

Είναι αυτό που λένε "όταν κάνεις όνειρα ο Θεός γελάει". Και πως να μη γελάει με αυτά που του ζητάς κατά καιρούς. Όταν έχεις τα πάντα και κλαίγεσαι πως δεν έχεις τίποτα. Και να ξέρεις κάτι. Αυτοί που συνήθως δεν έχουν τίποτα, ούτε υγεία ούτε χρήματα, δεν κλαίγονται ποτέ.

Τώρα λοιπόν είναι η ζωή σου μίζερη, τώρα είναι ελλιπής. Όχι τότε...
Τώρα οι πασχαλινές διακοπές στο χωριό θα σου φαινόταν μαγικός προορισμός.
Τώρα οι έξοδοι σου για καφέ με τους φίλους ή για ψώνια στα μαγαζιά θα σε έκαναν απερίγραπτα ευτυχισμένο.
Τώρα μια αγκαλιά με τους αγαπημένους σου θα έμοιαζε το απάγκιο λιμάνι της μοναξιάς σου.
Είχες λοιπόν τα ΠΆΝΤΑ και τώρα δεν έχεις ΤΊΠΟΤΑ. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι η ζωή σου είναι σε κίνδυνο.
Λες συνέχεια ''έλα μωρέ τραβηγμένη από τα μαλλιά είναι η κατάσταση όπως την παρουσιάζουν" και κάνεις τις μαγκιές σου και βρίσκεις ένα σωρό τρόπους να βγεις από το σπίτι.

Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι πάνω σε αυτό.

Αν λέω αν, ο ιός αυτός δεν προτιμούσε τα επιβαρυμένα και σε μεγαλύτερες ηλικίες άτομα, θα έκανες το ίδιο;
Αν ήταν κάτι σαν την λέπρα και δεν έκανε διακρίσεις, θα έκανες το ίδιο;
Αν έριχνε κάτω υγιή άτομα και ήταν καταστροφικός για όλους τι θα έκανες;
Δεν νομίζω να ήσουν τόσο αφελής, θα σκεφτόσουν σίγουρα διαφορετικά.

Μην κοιτάζεις λοιπόν μόνο τον εαυτούλη σου σκέψου το σύνολο.

Επίσης βλέπω αναρτήσεις με νούμερα από τους εκατομμύρια θανάτους από εμφράγματα, καρκίνους, εγκεφαλικά σε όλο το κόσμο που τα συγκρίνουν με τα λιγότερα θύματα του ιού αυτού. Αν δεν ήμασταν όλοι σε καραντίνα και κυκλοφορούσαμε ελεύθερα πόσα εκατομμύρια θύματα θα είχαμε; Το έχεις σκεφτεί αυτό;

Ο ιός αυτός είτε είναι τεχνητός, είτε από νυχτερίδες και ποντίκια, είτε φυσικός είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΌΣ και είναι εδώ.

Άλλαξε λοιπόν μυαλά και εσύ και όλοι μας, δεν εξαιρώ τον εαυτό μου για μερικά από τα παραπάνω και ας το δούμε αλλιώς.
Ας κάνουμε όλοι υπομονή μέχρι να έρθει η επόμενη μέρα.
Η μέρα μετά από τον ιό.
Και όταν θα έρθει, ελπίζω και εύχομαι να μας βρει όλους καλά και πάνω από όλα να μας έχει κάνει πιο σοφούς και καλύτερους ανθρώπους.




Κείμενο: Μ. Στρατή

Φωτογραφία: Google εικόνες

stratimina68.blogspot.gr