Να πάμε μπροστά αλλά όχι να χάσουμε τους εαυτούς μας.

Ζούμε στην εποχή του internet και της τεχνολογίας.
Τον γρήγορων ρυθμών, της έντασης, της ταχύτητας.
Γίνονται ρομποτικές επεμβάσεις. 
Ψωνίζουμε από το ίντερνετ.
Την παραγγελία του φαγητού μας την κάνουμε από το ίντερνετ.
Στις τράπεζες πληρώνουμε πολλούς λογαριασμούς σε μηχανήματα και όχι σε υπαλλήλους και το ίδιο μπορούμε να κάνουμε από την άνεση του σπιτιού μας μέσω e-banking. 
Με ένα πάτημα στον υπολογιστή μπορούμε να βλέπουμε και να μιλάμε με τους αγαπημένους μας που είναι στην άλλη άκρη του πλανήτη.
 Όλα γύρω μας τρέχουν με μεγάλες ταχύτητες... Αυτοκίνητα, αεροπλάνα, άνθρωποι, δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, τα πάντα.
Αν κάτσουμε λίγο να σκεφτούμε μέσα σε λίγα χρόνια όλα ήρθαν τα πάνω κάτω.

Αλλά όχι πάντα για το καλό μας...

Το ανθρώπινο δυναμικό διάφορων τραπεζών, εταιρειών και μαγαζιών έχει μειωθεί, αφού την ίδια δουλειά κάνουν πλέον τα κομπιούτερ.
Μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα μπορεί ο καθένας να δράσει παράνομα και να κάνει κακό σε ανθρώπους γύρω του. Πόσα ακούμε κάθε μέρα για κυκλώματα που εξαρθρώθηκαν από την δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος. Πόσες οικογένειες καταστράφηκαν από τέτοιους ανθρώπους.

Όσο πιο κοντά έχει φέρει η τεχνολογία ανθρώπους που βρίσκονται μακριά τόσο μακριά έχει φέρει οικογένειες, φίλους και παρέες.

Το βλέπουμε παντού γύρω μας... 
Στις οικογένειες μέσα ο καθένας έχει το κινητό του και ζει στον δικό του "διαδικτυακό κόσμο". 
Δεν επικοινωνούν τα ζευγάρια μεταξύ τους, τα αδέρφια μεταξύ τους, οι γονείς με τα παιδιά τους. Στις καφετέριες, στα εστιατόρια στα μαγαζιά τα ίδια. Ο καθένας είναι με ένα κινητό στο χέρι και είτε βγάζει selfies, είτε χαζεύει στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες.  
Δεν υπάρχει πια η χαρά της συνάντησης για να πούμε πράγματα να ανταλλάξουμε απόψεις, να γελάσουμε. 
Οι περισσότεροι λειτουργούν σαν μονάδες, προγραμματισμένοι για κάποια συγκεκριμένα πράγματα. 
Πόση αντίθεση υπάρχει;

Η τεχνολογία τρέχει (αφού μας τα παρέχει όλα)και εμείς πάσχουμε από έλλειψη ενεργητικότητας.

Μας φέρνει κοντά σε γνωστούς και φίλους που είναι μακριά αλλά μας αποξενώνει από αυτούς που είναι δίπλα μας.

Μας δίνει γνώση μας παίρνει χρόνο.
Και ο χρόνος είναι λίγος για να τον σπαταλάμε έτσι.
Όλα θέλουν μέτρο. Γιατί όσο δεν βάζουμε μέτρο τόσο χάνουμε την ζωή μας σε ένα κόσμο πλασματικό.
Σε ένα κόσμο που φαίνεται όμορφος αλλά έχει πολλές παγίδες.





Κείμενο: Μ. Στρατή
stratimina68.blogspot.gr