Μην δέχεσαι την μοίρα σου... Αντέδρασε!!!

Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο είναι η προχθεσινή μου δίωρη παραμονή σε μια τράπεζα για να πληρώσω λογαριασμούς. 
Ενώ τα νούμερα που ήταν μπροστά από μένα ήταν μόνο 12 ο ταμίας ήταν ένας και ο κάθε πελάτης σπαταλούσε αρκετό χρόνο. 
Παρατήρησα λοιπόν στο διάστημα αυτό τους πελάτες που περίμεναν την σειρά τους. Όλοι τους, μαζί και εγώ, είχαμε μία παθητική στάση και δεν είπαμε ούτε μια φορά να ανοίξουν άλλο ταμείο.
Σκέφτηκα λοιπόν πως αυτή η αποβλάκωση και η αδράνεια είναι συναισθήματα που  διακατέχουν τον λαό μας τα τελευταία  χρόνια. 

Χρόνια πριν, εκεί στο 2011 στην αρχή των μνημονίων υπήρξε αντίδραση. Το "Κίνημα των Αγανακτισμένων" για πολύ καιρό ήταν στο Σύνταγμα και διαδήλωνε ενάντια στις κακουχίες που μας είχαν χτυπήσει την πόρτα. 

Στις τράπεζες, στις Δ.Ο.Υ παντού όπου υπήρχαν ουρές κάποιοι αντιδρούσαν στην αναμονή και με αφορμή των όσων περνούσαν από τους εκάστοτε κυβερνώντες  είχαν  λεκτικά ξεσπάσματα.

Όταν κοβόντουσαν οι συντάξεις οι μισθοί και η ακρίβεια ήταν στα ύψη υπήρχε αντίδραση.

Ειδικά τότε με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος στις 28/6/2015  το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls. 

Ο λαός κατέβηκε στους δρόμους και αντέδρασε...

Διχάστηκε ανάμεσα στο 'Όχι' και το 'Ναι' αλλά αντέδρασε... 
Λίγες μέρες μετά βέβαια το νόμιμο από τον λαό 'Όχι' έγινε παράνομα 'Ναι' με συνοπτικές διαδικασίες.


Από τότε και μετά άλλαξαν όλα. 

Έχουμε γίνει σαν στρατιωτάκια  που το μόνο που κάνουμε είναι να εκτελούμε κατά γράμμα ότι μας σερβίρουν οι "Προύχοντες". 

Και όλα αυτά ενώ συνεχίζεται η εξαθλίωση που κάποιοι θέλουν να την λένε ανάπτυξη.
Και ενώ λένε πως βγαίνουμε στις αγορές αλλά δεν ξέρω αν εννοούν τις λαϊκές. Γιατί μόνο μέχρι εκεί μας παίρνει να βγούμε.  

Εξαίρεση  υπήρχε μόνο στην "Συμφωνία των  Πρεσπών" που οι περισσότεροι Έλληνες ενώθηκαν ενάντια σε αυτήν αλλά δεν εισακούστηκαν...
Παρά μόνο τους είπαν ακροδεξιούς και λαϊκιστές. 

Ένα πράγμα έχω καταλάβει. 
Μετά από τόσο καιρό βασάνων ο κόσμος έχει κουραστεί.
Φαίνεται να έχουμε δεχτεί την μοίρα μας.
Αλλά όπως οι πρόγονοί μας αντιστάθηκαν για να έχουμε την ελευθερία μας έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς. 
Δεν αποκτάς τίποτα στην ζωή σου με την απάθεια.
Αντέδρασε!!!

Νίκος Καζαντζάκης:
         "Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας
          στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν.
          Μα κάποια στιγμή θα σπάσουν και τα σίδερα."



Φωτογραφία: M. Στρατή
Κείμενο:Μ. Στρατή
stratimina68.blogspot.gr