Η ζωή είναι λίγη, άλλαξε συμπεριφορά.


Η συμπεριφορά του ανθρώπου όπως εξελίσσεται  τα τελευταία χρόνια δεν διαφέρει από την συμπεριφορά των άγριων ζώων της ζούγκλας. Με το παραμικρό και μερικές φορές χωρίς να υπάρχει λόγος κάποιοι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν βόμβες απασφαλισμένες.
Επίσης το κουτσομπολιό και η ζήλια κυριαρχούν.
Πολλά μπορούν να παίζουν ρόλο για αυτή την συμπεριφορά. Η οικονομική κρίση, το ότι ο άνθρωπος δηλαδή είναι πιεσμένος από τα χρέη, το πως έχει μεγαλώσει, ο χαρακτήρας, η παιδεία που έχει πάρει.

Κάθε μέρα ακούμε στις ειδήσεις περιστατικά βίας για ασήμαντα πράγματα. Μπορεί ο άλλος να σκοτώσει τον συνάνθρωπό του για το παραμικρό.

Πόσες φορές σε παρέες υπάρχει το "αόρατο φτυάρι" που με αυτό "θάβουν" κάποιο γνωστό, συγγενή ή ακόμη και φίλο τους για τον α' ή β' λόγο. Για το αν έχει αγοράσει ακριβό αμάξι ή καινούργιο σπίτι ή το πόσο συχνά φοράει καινούργια ρούχα.

Ο άλλος είναι σταματημένος, δεύτερος, στο κόκκινο φανάρι και μόλις ανάψει το πράσινο και ο μπροστινός του δεν ξεκινήσει αμέσως του κατεβάζει τόσες βρισιές συν τις μούντζες που φεύγουν απλόχερα από το ανοιχτό παράθυρο του οδηγού.

Στα γήπεδα κάποιοι οπαδοί της ηττημένης ομάδας στρέφονται ενάντια στους οπαδούς της νικήτριας και κάνουν το γήπεδο γυαλιά καρφιά έτσι επειδή αυτό θεωρούν σωστό να γίνει. 

Αφήστε τις διαμάχες μεταξύ οπαδών αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων. Λες και έχουν κάποιο συμφέρον και "σκοτώνονται" μεταξύ τους. Βρίζονται μέσα σε όλα τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και στην ουσία οι Αρχηγοί των Κομμάτων που υποστηρίζουν ασκούν την ίδια πολιτική.

Έχει καιρό να βρέξει, παρακαλάμε όλοι για λίγη βροχή και αν ο Θεούλης μας την στείλει είμαστε μέσα στην γρίνια και την μελαγχολία. 

Υπάρχουν και οι "άλλοι" που έτσι και δουν δίπλα τους κάποιον που δεν είναι Έλληνας ή τον σαπίζουν στο ξύλο ή 'πέφτουν' οι βωμολοχίες βροχή. Αυτό το πράγμα δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω. Και εμείς σαν λαός έχουμε μετανάστες από τα παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα  στο εξωτερικό. Έτσι θα έπρεπε να μας φερθούν; Δεν θεωρώ σωστές τέτοιες συμπεριφορές. 

Φεύγει ο άλλος από την σειρά του στην τράπεζα για λίγο να ρωτήσει κάτι για να μην περιμένει άδικα και πέφτουν κάποιοι να τον φάνε.

Και πόσα άλλα περιστατικά υπάρχουν καθημερινά από ανάρμοστες συμπεριφορές χωρίς σημαντικό λόγο.

Που θέλω να καταλήξω;

Τον τελευταίο χρόνο "έφυγαν" από την ζωή συγγενείς και φίλοι είτε από κάποια αρρώστια είτε από τροχαίο. Νέοι άνθρωποι που από την μια στιγμή στην άλλη έχασαν ότι πολυτιμότερο υπάρχει. Την ζωή τους!!!
Όλα αυτά με έκαναν να σκεφτώ την ματαιότητα των πραγμάτων.
Το πόσο προσωρινή είμαστε σε αυτή την ζωή.
Αν μπούμε μέσα σε ένα νοσοκομείο σαν επισκέπτες και περάσουμε από κάποιες πτέρυγες με ασθενείς που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους τότε θα καταλάβουμε ακόμα καλύτερα το πόσο πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής και συμπεριφοράς. Το πόσο ανώφελο είναι να φερόμαστε άσχημα και αλαζονικά στους συνανθρώπους μας. 
Στη ζωή μας δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο. 

Αν εσύ είσαι μια χαρά στην υγεία σου και κοιτάζεις από το παράθυρό σου μια χιονισμένη μέρα και στεναχωριέσαι που σου χάλασε τα σχέδια σου. 
Σκέψου...
Την ίδια στιγμή σε ένα νοσοκομείο ένας άνθρωπος ξαπλωμένος, γεμάτος καλώδια που τον κρατάνε στην ζωή βλέπει έξω από το παράθυρο το ίδιο σκηνικό. Η μοναδική του σκέψη;
"Ας ήμουν καλά Θεέ μου να μπορούσα να έτρεχα μέσα στο χιόνι και ας μην είχα τίποτα άλλο..."

Μην είμαστε λοιπόν κακοπροαίρετοι ας βλέπουμε πάντα την θετική πλευρά των πραγμάτων.


Κείμενο: Μ. Στρατή
Φωτογραφία: Μ. Στρατή
 






  

Σχόλια

  1. Πόσο δίκιο έχεις...
    Δυστυχώς, το Εγώ υπερισχύει του Εμείς...
    Καλή εβδομάδα να έχεις φίλη μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και για σένα εύχομαι μια υπέροχη εβδομάδα καλέ μου φίλε!
      Ευχαριστώ!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γυναικεία tips ομορφιάς

Η "μηχανή" του περήφανου μπαμπά (ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Μοσχάρι νουά με τυρί και ζαμπόν