Η λέπρα,η απομόνωση και η Σπιναλόγκα

Τον τελευταίο καιρό βλέπω ξανά στην τηλεόραση του MEGA, την σειρά "Το νησί". Ένα έργο καλογυρισμένο με καλούς ηθοποιούς που δείχνει τον πόνο, την θλίψη και την περιθωριοποίηση των ανθρώπων που είχαν προσβληθεί από λέπρα. 
Είπα λοιπόν να ψάξω στο διαδίκτυο και να βρω τι ακριβώς ήταν αυτή η καταραμένη αρρώστια που έστειλε στην απομόνωση και στο θάνατο τόσους ανθρώπους.

Εκτός από την ορολογία "λέπρα" ονομάστηκε και "νόσος του Χάνσεν" επειδή την ανακάλυψε ο γιατρός Γκέρχαρντ Αρμάουερ Χάνσεν το 1873.
Στην αρχή αρκετοί θεωρούσαν πως ήταν κληρονομική. Ο γιατρός αυτός όμως είπε ότι ήταν μολυσματική.
Ο άρρωστος είχε παραμόρφωση, αλλοίωση και μερικές φορές εξόγκωση του δέρματος. Στο σημείο που υπήρχε το σημάδι δεν ένιωθε τίποτα γιατί τα νεύρα πάθαιναν απονέκρωση.
Το κυριότερο σύμπτωμα ήταν η εμφάνιση κόκκινων κηλίδων στο δέρμα, που σιγά σιγά γέμιζαν όλο το σώμα.
Ο λεπρός μπορούσε να χάσει το τριχωτό από τα βλέφαρα τα φρύδια αλλά και από άλλα σημεία του σώματος. Τα μαλλιά γινόταν ξηρά. 
Αν η αρρώστια είχε προσβάλει τον λάρυγγα υπήρχε δυσκολία στην αναπνοή και απώλεια φωνής.
Μπορούσε να προκαλέσει πρόβλημα στο ήπαρ, στους όρχεις, στην σπλήνα. Ένα άλλο βασικό σύμπτωμα ήταν η αιμορραγία.
Η ασθένεια αυτή μεταδίδονταν το πιθανότερο με την επαφή στο σημείο που είχε την μόλυνση ο ασθενής.
 Όπως γράφει η επίσημη Ιστοσελίδα του Π. Ο. Υ., "Ο μηχανισμός μετάδοσης της λέπρας είναι η παρατεταμένη στενή επαφή με πάσχοντα και η μετάδοση γίνεται κυρίως με τα ρινικά σταγονίδια.

Η ασθένεια είχε δύο μορφές την  λεπρωματώδης  και την νευρική . Στην νευρική της μορφή ο ασθενής πάθαινε νευρίτιδες που προκαλούσαν μυικές ατροφίες και βλάβες στο δέρμα. Και επειδή έτσι δεν ένιωθε πόνο, ζέστη ή κρύο μπορούσε να τραυματιστεί χωρίς να το καταλάβει και αυτό μετά να του προκαλέσει μολύνσεις μέχρι και ακρωτηριασμούς.
Σαν ασθένεια η λέπρα δεν ήταν θανατηφόρος αλλά ο θάνατος μπορούσε να επέλθει  από τις συνέπειες της νόσου, όπως μολύνσεις ή φυματίωση.  

Από αυτά που διάβασα για την λέπρα ήταν μάλλον μύθος ότι μεταδιδόταν εύκολα. Από μελέτες που έχουν γίνει η λέπρα ήταν στην τελευταία θέση των μεταδοτικών νοσημάτων.
Η θεραπεία της άργησε πολλά χρόνια για να βρεθεί. Αυτό έγινε την μεταπολεμική περίοδο με την εφεύρεση αντιμικροβιακών φαρμάκων.

Η επώαση της λέπρας μπορεί να διαρκέσει από 2 έως 30 χρόνια.
Τα αντιβιοτικά χορηγούνται δωρεάν στους ασθενείς του Τρίτου Κόσμου και η χρηματοδότηση γίνεται από την Π.Ο.Υ.
Δεν διατίθεται εμβόλιο για την λέπρα. Τα παιδιά εμβολιάζονται με το B.C.G που είναι για την φυματίωση.

Η Σπιναλόγκα, το 1905 χρησιμοποιήθηκε ως Λεπροκομείο. Εκεί λοιπόν ήταν απομονωμένοι όλοι οι λεπροί της Κρήτης. Κατά την περίοδο της κατοχής οι κατακτητές τροφοδοτούσαν τους λεπρούς οι ίδιοι γιατί φοβόντουσαν να τους αφήσουν ελεύθερους. Την Πλάκα το χωριό που ήταν απέναντι το είχαν αδειάσει και τους κατοίκους της τους είχαν στείλει σε άλλα χωριά.
Γερμανός και Ιταλός δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στο νησί.
Το 1957 αφού οι λεπροί έγιναν καλά με τα αντιβιοτικά που πήραν, το νησάκι έκλεισε.


Πληροφορίες: https://el.wikipedia.org/wiki

Σχόλια

  1. Kαλησπερα! πολυ ωραιο post! παρακολουθω κι εγω ξανα το εργο γιατί ειναι εξαιρετικο και απο αποωη σεναριου αλλα και απο casting, σκηνοθεσια, φωτογραφια κλπ. Εκανα κι εγω μια ερευνα στο google prin kapoiew ebdomadew giati eixa thn periergia na μαθω καποια πραγματα παραπανω για το θεμα οπως κι εσυ!Αυτο που μ εκανε μεγαλυτερη εντυπωση ηταν το θεμα ως προς την μεταδοτικοτητα της ασθενειας αλλα και οτι επισης υπαρχουν μεχρι και σημερα λεπροι σε χωρες οπως Ινδια κ.α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως αυτό το έργο δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Ηταν δύσκολα τα χρόνια γι αυτούς τους ανθρώπους. Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι καλό βράδυ!

      Διαγραφή
    2. Νομίζω πως αυτό το έργο δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Ηταν δύσκολα τα χρόνια γι αυτούς τους ανθρώπους. Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι καλό βράδυ!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γυναικεία tips ομορφιάς

Η "μηχανή" του περήφανου μπαμπά (ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Μοσχάρι νουά με τυρί και ζαμπόν