Η δύναμη είναι μέσα μας

Περίμενε το φανάρι να δώσει προτεραιότητα στους πεζούς για να περάσει την λεωφόρο.
Το ανάστημα του και ο τρόπος που στεκόταν έδειχνε έναν άντρα περήφανο με αυτοπεποίθηση. 
Από μικρό παιδί που το πήγαινε η μαμά του σχολείο προχωρούσε σαν περήφανο άλογο.
Με το κορμάκι του ίσιο και το κεφάλι ψηλά. Άλλωστε αυτό του έλεγε πάντα η μαμά του από τότε που άρχισε να καταλαβαίνει τον κόσμο γύρω του. 
- "Δεν θα σε κάνει τίποτα και κανείς στη ζωή σου να σκύψεις το κεφάλι, είσαι μοναδικός και αξίζεις πάρα πολλά." 
Έτσι του έλεγε συνέχεια η κυρία Ειρήνη και ήταν τόσο περήφανη γι αυτόν.
Βέβαια σημαντικό ρόλο είχε παίξει ότι τον Γιάννη τον μεγάλωσε μόνη της. Ο μπαμπάς του είχε σκοτωθεί σε τροχαίο λίγο πριν γεννηθεί ο μικρός. Και γι αυτό το λόγο το δέσιμο τους ήταν μεγάλο.

Ο Γιάννης ήταν πολύ δοτικός, ήθελε να τα μοιράζεται όλα με τους φίλους του. Το κολατσιό, τα παιχνίδια, τα ρούχα του.
Ήταν πρώτος σε όλα. Βραβεία στο σχολείο, βραβεία στις ξένες γλώσσες, βραβείο στην μουσική. 
Η μουσική ήταν ο έρωτας της ζωής του. Έπαιζε άψογα πιάνο και είχε πάρει το πτυχίο και το δίπλωμά του πάνω σε αυτό.
Η προτεραιότητα για τους πεζούς ήρθε και ο Γιάννης διέσχισε την λεωφόρο και μπήκε στο κτίριο.
Σήμερα ήταν η μεγάλη μέρα.
Θα έδινε ρεσιτάλ πιάνου μπροστά σε μεγάλο κοινό.
Η μητέρα του ήταν εκεί. Του έδωσε την ευχή της και τον αγκάλιασε σφιχτά για να του δώσει δύναμη.
Ανέβηκε στην σκηνή, κάθισε και άρχισε να παίζει...

Ο κόσμος από κάτω τον άκουγε εκστασιασμένος.
Ήταν τόσο καλός, που πολλοί από αυτούς δάκρυσαν από την συγκίνηση.  Η μουσική απλωνόταν στην αίθουσα σαν μαγικό χαλί που σε ταξίδευε σε τόπους ονειρικούς. Τα δάχτυλα και τα πλήκτρα συνεργαζόταν με ένα τρόπο μοναδικό.
Όταν τελείωσε σηκώθηκε και γύρισε προς το κοινό κάνοντας μια μεγάλη υπόκλιση σαν δείγμα ευχαρίστησης.
Το κοινό είχε σηκωθεί όρθιο και χειροκροτούσε για αρκετή ώρα.
Ένιωθε μέσα του χαρά και ευγνωμοσύνη για ότι του έδωσε η ζωή.
Τα είχε καταφέρει, παρά τις δυσκολίες.
Είχε πλέον αγγίξει το όνειρό του.
Δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια του.
Αυτά τα μάτια που δεν μπορούσαν να δουν πόσος κόσμος τον χειροκροτούσε. 
Αυτά τα μάτια που δεν είχαν δει ποτέ...


Μ. Στρατή
stratimina68.blogspot.gr

   

Σχόλια

  1. Μόνο μέσα μας είναι η δύναμη φίλη, πουθενά αλλού!!! Πολύ συγκινητική ιστορία, μπράβο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γυναικεία tips ομορφιάς

Η "μηχανή" του περήφανου μπαμπά (ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Μοσχάρι νουά με τυρί και ζαμπόν