Μια μέρα ένας πατέρας φώναξε τους δυο γιους του,να τους μιλήσει.. - Παιδιά μου, είπε, είναι καιρός να αναλάβετε εσείς πλέον τις αγροτικές δουλειές που κάνω μόνος μου τόσα χρόνια, εγώ θέλω να ξεκουραστώ. Ο Γιάννης, ο μεγαλύτερος γιος του, πήρε τον λόγο: - Μα πατέρα, αν αναλάβουμε εμείς, πρέπει να μας μοιράσεις τα κτήματα για να έχει ο καθένας τα δικά του. - Έλα τώρα αδελφέ, είπε ο Νικόλας, τι λόγια λες στον πατέρα, δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο. Αδέλφια είμαστε! Ο Γιάννης όμως επέμενε. Μάλιστα ζητούσε το μεγαλύτερο μερίδιο επειδή ήταν ο πρωτότοκος. Τι να κάνει ο πατέρας, μέσα σε διάστημα λίγων ημερών έκανε την μοιρασιά. Ο πρωτότοκος λοιπόν, λίγο καιρό μετά, είχε πουλήσει όλη την περιουσία του. Τα χρήματα που πήρε, ήταν αρκετά να αγοράσει και σπίτι και να κάνει μια δική του δουλειά. Άλλωστε πάντα αυτό έλεγε, ότι θα είναι αφεντικό και θα έχει υπαλλήλους. Στους γονείς και στον αδελφό του είπε πως η ζωή στην επαρχία δεν του άρεσε και ότι θα πήγαινε στην Γερμανία...