Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2018

Θέλει αύξηση γιατί έχει ζήτηση... (ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Εικόνα
Πάνω από 20 χρόνια ο Γιώργος δουλεύει σε μια εταιρεία. Πριν την κρίση έπαιρνε κάθε χρόνο μια μικρή αύξηση. Από την κρίση και μετά όμως όχι μόνο  αύξηση δεν είδε αλλά πριν 2 χρόνια είχε και  μείωση του μισθού.  Πήρε την απόφαση λοιπόν να πάει να μιλήσει στο αφεντικό του. Την Παρασκευή το απόγευμα την ώρα που ήταν να σχολάσει μπήκε στο γραφείο του Διευθυντή του. - Κύριε Αντωνίου ήθελα να σας μιλήσω για κάτι αρκετά σοβαρό. - Σε ακούω Γιώργο μου. Τι θα ήθελες; - Ξέρετε ότι δουλεύω για σας πάρα πολλά χρόνια. Σας εκτιμώ πάρα πολύ και γι αυτό πήρα το θάρρος να σας ζητήσω κάτι. - Και εγώ σε εκτιμώ και το ξέρεις, πες μου τι θες. - Είμαι από τους υπαλλήλους που αγαπούν την εταιρεία και έχω κάνει τα πάντα για το καλό της. Μετά από τόσα χρόνια στασιμότητας αλλά και τελευταία μείωσης του μισθού μου δεν πάει άλλο. Γι'αυτό και θέλω αύξηση!!! Και γιατί τρεις εταιρείες με κυνηγούν καθημερινά. Μετά από λίγη σκέψη ο Αντωνίου του λέει:      - Έχεις δίκιο Γιώργο μου. Θα έπρε

Όταν θέλεις άδεια και δεν σου δίνουν... (ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Εικόνα
Είναι Αύγουστος μήνας και έξω"σκάει ο τζίτζικας' από την ζέστη.  Σε ένα γραφείο στο κέντρο της Αθήνας ένας υπάλληλος δεν την παλεύει καθόλου. Σκέφτεται παραλίες, διακοπές και νησιά.  Το κακό της υπόθεσης είναι ότι ο ιδιοκτήτης του γραφείου είχε πει και στους δύο υπαλλήλους ότι διακοπές θα πάνε τον Σεπτέμβρη. Προσπαθούσε λοιπόν να σκεφτεί τι να κάνει για να μπορέσει να φύγει άμεσα και χωρίς φασαρίες. Είπε λοιπόν να το παίξει "τρελίτσα" μπας και τα καταφέρει. Ανεβαίνει όρθιος πάνω στο γραφείο του και κρεμιέται με τα χέρια από το ταβάνι εκεί που είναι το φωτιστικό. Τον βλέπει το αφεντικό τον πλησιάζει και του λέει με αυστηρό τόνο στη φωνή: - Τι κάνεις εκεί Παπαδόπουλε, τι χάλια είναι αυτά; - Τι να κάνω κύριε διευθυντά, φωτίζω το γραφείο, αφού είμαι λάμπα τι άλλο να κάνω. Τον ακούει ο διευθυντής και σκέφτεται μέσα του.  "Πάει αυτός, σάλεψε από την δουλειά και την ζέστη, ας του δώσω άδεια να φύγει λίγο μπας και συνέλθει". Του λέει λοιπό

Εφιαλτική ζωή στην πιο τρυφερή ηλικία

Εικόνα
Πόσο κτήνη μπορεί να είναι κάποιοι που μπορούν και ασελγούν πάνω σε παιδικές ψυχούλες; Και πόσο εκατονταπλασιάζεται ο τίτλος "κτήνη" όταν αυτοί που βιάζουν αυτά τα αγγελούδια είναι οι ίδιοι τους οι γονείς.  Αυτό που έγινε προ ημερών στο όμορφο νησί της Λέρου μας άφησε όλους άφωνους, εξοργισμένους, θυμωμένους. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς με λέξεις αυτήν την αποτρόπαια  υπόθεση. Και δυστυχώς δεν είναι η μοναδική που έχουμε ακούσει. Πώς αυτά τα αγγελούδια συνυπήρχαν μέσα σε αυτό το σπίτι-κολαστήριο μαζί με τους δυνάστες τους; Πώς αυτές οι αθώες ψυχούλες επιβίωναν; Πώς κάθε πρωί άνοιγαν τα μάτια τους... με τι ελπίδα, τι προσμονή, τι όρεξη για ζωή; Σκεφτείτε ότι ποτέ δεν θα έπαιξαν όπως άλλα παιδιά, ποτέ δεν θα γέλασαν, ποτέ δεν θα γιόρτασαν. Όλη τους η ζωή ξύλο, λεκτική και σωματική κακοποίηση, περιφρόνηση, ανέχεια, τραμπουκισμός, βιασμός. Πόσα ερωτήματα μπορεί να έχει ο κάθε ένας από εμάς ακούγοντας τι τράβηξαν αυτά τα παιδιά. Σε ποιον να τρέξουν να δ