Αγαπημένο μου ημερολόγιο...

Πολλά βραβεία έχουν δοθεί κατά καιρούς, βραβεία σε συγγραφείς αλλά και ηθοποιούς. Βραβεία σε επιστήμονες, σε ήρωες και άλλους που τα χαρίσματά τους, τους έκαναν μεγάλους!!! Πριν μέρες εκεί που καθόμουν, άκουσα μια είδηση  πως ο Αλέξης βραβεύτηκε στο  όμορφο Παρίσι. Με το βραβείο "Πολιτικού Σθένους" τίμησαν τον Πρωθυπουργό και στο άκουσμα της είδησης άρχισα να γελώ... Μάλιστα παρομοίωσε τον εαυτό του με τον μυθικό Οδυσσέα  που δέθηκε για να αποφύγει των Σειρήνων... την μουσική παρέα. Επίσης το αφιέρωσε στον Ελληνικό λαό  και φαινόταν συγκινημένος για το βραβείο αυτό. Εγώ με την σειρά μου μια ερώτηση θέλω να κάνω  σε αυτούς που του έδωσαν το βραβείο που είπα πιο πάνω. Tο σθένος που το βρήκαν στον Έλληνα Πρωθυπουργό;  Μήπως για αυτά που έκανε στον Ελληνικό λαό; Για την φτώχεια, την ανεργία, τα Capital Controls; ή μήπως για το ψέμα την ειρωνεία και τους πλειστηριασμούς; Γιατί και γι αυτά σθένος χρειάζεται και δύναμη και τόλμη κα

Είχα καιρό να γράψω κάτι στο blog μου. Έγιναν διάφορα από το καλοκαίρι μέχρι τώρα, που οι ιδέες είχαν στερέψει και εκτός αυτού δεν υπήρχε η διάθεση. Βασικά ούτε τώρα υπάρχει, αλλά θα ήθελα να αποτυπώσω μερικές σκέψεις μου από όλα αυτά που έχω αποκομίσει τους τελευταίους μήνες και μου έχουν προκαλέσει πόνο και θλίψη. Ξέρω καλά πως μία μερίδα ανθρώπων γνωστών μου που διαβάζουν αυτό το κείμενο γνωρίζουν για πια γεγονότα μιλάω, γιατί και αυτοί το ίδιο νιώθουν, οι υπόλοιποι θα καταλάβουν στην πορεία της ανάγνωσης. Λένε κάποιοι πως όλες τις δυσκολίες στη ζωή μπορούμε να τις ξεπεράσουμε αν υπάρχει υπομονή και θέληση. Τι κάνουμε όμως όταν οι δυσκολίες αυτές έχουν να κάνουν με αρρώστιες και θανάτους; Ξαφνικούς θανάτους... Όταν στην μικρή κοινωνία που ζεις μέσα σε λίγους μήνες έχουν χαθεί άνθρωποι από την μία μέρα στην άλλη; Νέοι άνθρωποι... Καλοί άνθρωποι... Όταν μια αρρώστια παίρνει ανθρώπους που ήταν ΠΑΝΤΑ με ένα μεγάλο χαμόγελο και γεμάτη χιούμορ και καλοσύνη; Όλα αυτά, εκτ

Τρεις άντρες πεθαίνουν και καταλήγουν στην κόλαση. Ο ένας είναι Ιταλός, ο άλλος Ινδός και ο τρίτος Έλληνας. Στην πόρτα της Κολάσεως τους περίμενε ένας κακομούτσουνος τύπος, κρατώντας στο χέρι του ένα τεράστιο μαστίγιο.  Τους πλησιάζει και τους λέει: - Όποιος από εσάς αντέξει το μαστίγιο που θα του ρίξω  10 φορές χωρίς να βγάλει τσιμουδιά θα πάει στον Παράδεισο. Σας αφήνω να διαλέξετε ότι θέλετε για ασπίδα. Να περάσει πρώτος ο Ιταλός. Προχωράει ο Ιταλός προς το μέρος του και του λέει: - Εγώ για ασπίδα διάλεξα αυτήν την μεγάλη πέτρα. Πηγαίνει γονατίζει μπροστά στον ασχημομούρη τύπο κρατώντας την μεγάλη πέτρα και αυτός αρχίζει τα χτυπήματα.  Στα 3 χτυπήματα ο Ιταλός με την προστασία της πέτρας δεν είχε βγάλει κραυγή πόνου στο τέταρτο όμως χτύπημα έβγαλε μια δυνατή κραυγή. - Έχασες του λέει ο άντρας, άνοιξε την πόρτα και μπες στην κόλαση. Επόμενος είναι ο Ινδός. Εσύ τι θα έχεις για ασπίδα?  - Δεν θέλω τίποτα για προστασία. Ήμουν χρόνια φακίρης και έκανα διαλογισμό οπότε θα

Η διαχείριση των γεγονότων  που περνάει  ο κάθε ένας από εμάς είναι κάτι προσωπικό και μοναδικό. Υπάρχουν καταστάσεις που μπορούμε και τις διαχειριζόμαστε εύκολα και ευχάριστα. Όπως  η αγορά κάποιου σπιτιού, η πρόσληψη μας στη δουλειά των ονείρων μας, ο γάμος των παιδιών μας και πολλά άλλα μικρά ή μεγάλα ωραία πράγματα που μας συμβαίνουν. Τα συναισθήματα  της χαράς και της ευχαρίστησης είναι από τα ομορφότερα και μακάρι να υπήρχαν συνέχεια στο διάβα της ζωής μας. Αλλά δυστυχώς δεν είναι πάντα έτσι... Υπάρχουν και τα άλλα, τα δύσκολα, που δεν θέλουμε  με τίποτα να είμαστε διαχειριστές τους.  Τα γεγονότα που μας προκαλούν αφόρητο συναισθηματικό πόνο. Πώς να διαχειριστεί κανείς τον ψυχικό πόνο από ένα τραγικό γεγονός; Πώς να μαζέψει τα χιλιάδες κομματάκια της "σπασμένης" του καρδιάς; Πώς να σταθεί ξανά στα πόδια του; Πώς να προχωρήσει παρακάτω; Ακούμε πολλά πάνω σε αυτό: •Ο Θεός είναι μεγάλος και δίνει δύναμη.  •Ο χρόνος είναι γιατρός. •Ο ά

                           Δεν ξέρω αν στο κόσμο αυτό υπάρχει ισορροπία, αν όλα γύρω γίνονται με απόλυτη σοφία... Αν η κάθε μέρα μας είναι ένα θαύμα ή αν μπορεί να εξελιχθεί στο πιο μεγάλο δράμα. Πολλά αυμβαίνουν, που μας καίνε, μας πληγώνουν. Και εμείς απλοί παρατηρητές στο ξέσπασμα του χρόνου. Είναι πολύ άσχημο να μη μπορείς να βοηθήσεις, σε καταστάσεις άσχημες που σε γεμίζουν θλίψη. Να βλέπεις να αρρωσταίνουν, άνθρωποι που αγαπάς, και να περιμένεις γεμάτος πίστη να γίνουνε καλά.. Δεν υπάρχει χειρότερο, να βλέπεις μάνα να κλαίει,  στο μνήμα του παιδιού της που "έφυγε"στου ουρανού τα μέρη. Αφήστε όλα τ'άλλα που γίνονται κάθε ένα λεπτό. Σεισμοί, τρομοκρατίες, πόλεμοι  ένα σωρό. Και εσύ απλός θεατής να κάθεσαι να βλέπεις, χωρίς να έχεις την δύναμη κάτι να ανατρέψεις... Μακάρι να γινόταν κάτι μοναδικό, να σταματούσε ο πόνος σε  κάθε σπιτικό.  Να γινόταν όλα, με φυσιολογική σειρά.  Να μην έθαβαν μάνες τα δικά τους τα παι

Μια μικρή σαύρα κάνει την βόλτα της μέσα στο δάσος. Όπως προχωρούσε βλέπει πάνω σε ένα δέντρο μια μαϊμού να καπνίζει μπάφους. - Καλά δεν ντρέπεσαι να κάνεις τέτοια πράγματα? Λέει η σαύρα. - Γιατί να ντρέπομαι, ίσα ίσα αισθάνομαι τέλεια. Άμα θες ανέβα πάνω να σε κεράσω. Το σκέφτηκε για λίγο η σαύρα και αποφάσισε πως δεν χάνει και τίποτα να δοκιμάσει.  Μια και δυο ανεβαίνει στο δέντρο και ακολούθησε το παράδειγμα της μαϊμούς. Μετά από λίγη ώρα λέει στη μαϊμού. - Πάω μέχρι το ποτάμι να πιω λίγο νερό και θα ξανάρθω. Όταν έφτασε στο ποτάμι και έσκυψε να πιει νερό από την πολύ θολούρα έπεσε μέσα. Άρχισε λοιπόν να φωνάζει βοήθεια μήπως και πάει να την σώσει κανείς. Για καλή της τύχη λίγο πιο πέρα ήταν ο κροκόδειλος.   Την βλέπει να χαροπαλεύει και λέει από μέσα του. "Ξαδέρφια είμαστε με την καημένη την σαύρα, ας πάω να την βοηθήσω." Την τραβάει έξω από το ποτάμι και η σαύρα από την χαρά της δεν ήξερε πως να τον ευχαριστήσει. Αφού την είδε καλύτερα την ρωτάει πως

Ένα όμορφο Σάββατο του Ιουνίου κατέβηκα μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Συγκεκριμένα Σύνταγμα και Ερμού. Είχε αρκετό κόσμο γιατί ήταν μια πολύ όμορφη μέρα. Είπα λοιπόν να σας βγάλω κάποιες  φωτογραφίες από βιτρίνες με ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ και οπτικά.  Θα δείτε ακόμα τις ετοιμασίες που γινόταν για το Athens Pride 2017 που έδωσε αρκετό χρώμα στη γκρι εικόνα της πλατείας Συντάγματος.  Και μερικές άλλες όμορφες εικόνες από την βόλτα μου αυτή. Πάμε λοιπόν... Athens Pride 2017 To stage για το Athens Pride 2017 Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας Athens Pride 2017 Ο πλανόδιος πωλητής που φτιάχνει φρεσκοψημένα κάστανα Οδός Ερμού σε ώρα αιχμής Μια παρέα ταλαντούχων παιδιών Κείμενο: Μ. Στρατή Φωτογραφίες: Μ. Στρατή stratimina68.blospot.gr