Μη κλαις παππού...

Αφιερωμένο στον παππού που είδα στην τηλεόραση να κλαίει για την σύνταξή του.

Πέρασες από τρεις, φάσεις μες στη ζωή 
γεννήθηκες σε χρόνια δύσκολα, εκεί στην Κατοχή...

Οι γονείς σου δεν είχαν τα εφόδια για να σε μεγαλώσουν
μα εσύ όμως δούλεψες σκληρά με πόνο και με μόχθους.

Και τα χρόνια πέρασαν, δύσκολα και με πίκρα, 
μεγάλωνες και εσύ μ'αυτά και άλλαξες την μοίρα.

Έκανες οικογένεια και στάθηκες στα πόδια,
δεν ήσουν φτερό στον άνεμο, είχες αποκτήσει εφόδια.

Είχες πλέον μαζέψει λεφτά, έμαθες τα παιδιά σου γράμματα, 
και με τις κρατήσεις που σου έκαναν, θα είχες και καλά γεράματα. 

Έλεγες και ξανάλεγες ότι με την δουλειά σου,
κατάφερες και μεγάλωσες την οικογένειά σου.

Και από τα δύσκολα φτωχά τα παιδικά σου χρόνια
πέρασες επιτέλους στην άνεση, ένιωθες τόσο όμορφα! 

Και έφτασαν σιγά σιγά τα "ώριμα" χρόνια της ζωής σου,
ήρθε ο καιρός της σύνταξης και της ξεκούρασης σου. 

Και ξάφνου απ'το πουθενά φάνηκαν τα Μνημόνια, 
και αυτά που είχες "σίγουρα" στα έπαιρναν με τα χρόνια.

Τώρα νομίζω σου έδωσαν το τελικό το χτύπημα
δεν είναι σύνταξη πια αυτή, είναι μεγάλο αδίκημα.

Σε είδα χθες σε μια εκπομπή να κλαις μπροστά στην κάμερα,
να λες πως νιώθεις αδύναμος, πως δεν έχεις περηφάνια.

Μη το κάνεις αυτό παππού, δεν σου αξίζει κάτι τέτοιο
μάζεψε τις δυνάμεις σου και άσκησε τους βέτο.

Μπορεί με τον καιρό να δουν το λάθος το μεγάλο,
που έκαναν στον "πατέρα" τους και ότι δεν πάει άλλο.

Και έτσι να σου γυρίσουνε πίσω ότι σου ανήκει
να κόψουν το κεφάλι τους να βρουν μια άλλη λύση

Και αν δυσκολεύονται να βρουν τα ισοδύναμα,
να κόψουν τους μισθούς τους να γίνουν αυτοί τα θύματα.

Όπως και να' χει όμως παππού δεν θέλω ξανά να κλάψεις
σου εύχομαι από καρδιάς σύντομα να γελάσεις!!!!


Μ. Στρατή
stratimina68.blogspot.gr