Το όμορφο "κορίτσι", οι ανάδοχοι "γονείς" και το "ίδρυμα".

·Αν επαναλβάνω φράσεις και προτάσεις στην παρακάτω ιστορία γίνεται εσκεμμένα 

 

                     

Από μικρή ήταν πολύ όμορφη. Όλοι την ζήλευαν. Πάντα έκανε εντύπωση μέσα στο γαλανόλευκο φόρεμά της. Ήταν όμως "ορφανή" και κατά καιρούς την είχαν στην "προστασία" τους ανάδοχες οικογένειες.

Ο κάθε ένας από τους "ανάδοχους κηδεμόνες" της στην αρχή φερόταν καλά στη μικρή, μετά όμως την εκμεταλλεύοταν στο έπακρο. 

Πριν 5 χρόνια ο θετός εκείνη την εποχή "μπαμπάς" της αποφάσισε πως έπρεπε να την βάλει έγκλειστη για λίγο καιρό σε ένα ίδρυμα. Αυτό έλεγε, θα της έκανε καλό, γιατί οι προηγούμενοι "γονείς" της, της είχαν δημιουργήσει προβλήματα. Από εκεί, έλεγε, θα έβγαινε δυνατή και θα μπορούσε να στηριχθεί στα πόδια της.

Η όμορφη κοπέλα δεν ήθελε να πάει αλλά κανείς δεν την άκουγε. 

Λάθος μεγάλο... 

Η κατάστασή της έγινε πολύ, πολύ χειρότερη. Η υγεία της μετά από λίγο καιρό είχε κλονιστεί σε μεγάλο βαθμό. 

Έτσι αποφασίστηκε  να δοθεί η κηδεμονία της σε άλλον. Σε κάποιον που έλεγε πως θα την βγάλει από εκεί μέσα και θα της δώσει αγάπη και φροντίδα.

Αυτός ο άλλος όμως δεν ήταν μόνος είχε και παρέα. Τις πρώτες μέρες όλα καλά,  μετά όμως αποφάσισαν την συνέχιση της παραμονή της στο ίδιο "ίδρυμα". Έλεγαν και αυτοί, πως εκεί ήταν ότι καλύτερο τελικά για την ψυχική και την σωματική της υγεία. 

Στο "ίδρυμα" άρχισαν να της προσθέτουν και άλλα προβλήματα. Ενώ φαινόταν ξεκάθαρα πως δεν ήταν καλά την έβαζαν να κάνει πράγματα που χειροτέρεψαν την ήδη πια επιβαρυμένη υγεία της. Το σώμα της άρχισε να γεμίζει πληγές που αιμοραγούσαν.

Και ο καιρός περνούσε...

Μετά από κάποιο διάστημα αποφασίστηκε να δοθεί πάλι η κηδεμονία σε άλλους. 

Αυτοί που θα την έπαιρναν φάνηκαν  αγαπητοί και όλοι πίστεψαν πως οι συγκεκριμένοι θα ήταν οι καλύτεροι. Άλλωστε αυτό που φώναζαν συνέχεια ήταν ότι στα δικά τους χέρια θα άλλαζε η ζωή της. Ότι η δυστυχία που είχε περάσει τα τελευταία χρόνια σε αυτό το ίδρυμα θα σταματούσε, αφού θα την έπαιρναν αμέσως από εκεί.

Πέρασαν 6 μήνες χωρίς να αλλάζει κάτι ουσιαστικά. Η όμορφη κοπέλα χειροτέρευε. Ζούσε σε  μια κατάσταση αναμονής και προσμονής. Δεν την είχαν βγάλει ακόμα από εκεί αλλά και μέσα που ήταν δεν έβρισκε θαλπωρή και ησυχία. Ακόμα το νερό και το φαΐ πάνω στο 6μηνο, της το έδιναν με το σταγονόμετρο!

Το συμβούλιο αποφάσισε να γίνει ψηφοφορία για το αν θα πρέπει να συνεχίσουν οι ίδιοι κηδεμόνες ή να πάει στους προηγούμενους ή ακόμα και σε κάποιους άλλους.

Η απόφαση ήταν ξεκάθαρη. Θα συνέχιζε με τους ίδιους θετούς γονείς, αυτούς που είχε τους τελευταίους 6 μήνες. 

Για να μην τα πολυλογώ αυτό και έγινε. 

Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι και αυτοί πήραν τα λόγια τους πίσω. Την άφησαν στο ίδιο "ίδρυμα" και με χειρότερες συνθήκες αυτή τη φορά.

Η άλλοτε όμορφη, υγιής "κοπέλα" έγινε ακόμα πιο δυστυχισμένη και πιο άρρωστη. Οι "πληγές" έγιναν περισσότερες και επώδυνες.

 Το "ίδρυμα" τώρα ζητά πολλά χρήματα για την αποκατάστασή της. Μάλιστα επειδή δεν έχει εμπιστοσύνη ότι θα πάρει τα λεφτά του, την έβαλαν άρρωστη όπως είναι να δουλεύει  σκληρότερα από κάθε άλλη φορά.  Να καθαρίζει, να μαγειρεύει, να πλένει χωρίς να πληρώνεται, χωρίς να σιτίζεται. Το "καλό" λένε που της προσφέρουν, θα φανεί στο μέλλον.

Και εγώ ρωτώ;

- "Πως  μπορεί μία "ασθενής" που τα τελευταία 5 χρόνια έχει ταλαιπωρηθεί βάναυσα η υγεία της και ενώ θα έπρεπε να είναι στην εντατική με την καλύτερη δυνατή φροντίδα, να την έχουν και να την ξεζουμίζουν με δουλειές και με ψυχολογική κακοποίηση;

- Πόσο μπορεί να αντέξει;

- Είναι δυνατόν να γίνει καλά και να ξανασταθεί στα πόδια της;

- Είναι δυνατόν το "καλό" της να είναι αυτό;

- Μήπως τελικά η όμορφη "κοπέλα" με το γαλανόλευκο "φόρεμα" δεν έπρεπε να είχε εμπιστευθεί, ΠΟΤΕ, κανένα "ίδρυμα" και κανέναν ανάδοχο "γονιό" από αυτούς που είχε;

- Υπάρχει πια ελπίδα;;;;

Υ.Γ Οι παραλληλισμοί επιτρέπονται 

Μ.Στρατή

http://stratimina68.blogspot.gr/