Στον γιο μου...


Δεν έχω καλή μνήμη για τα χρόνια πριν από το  97'. 
Μέχρι τότε είχα...μετά όμως λες και έκανα καινούρια αρχή.
Το πρωινό τις 23ης Γενάρη ήρθες εσύ στην ζωή μου. Το πρώτο σου βλέμμα ανεπανάληπτο, σαν να μου έκλεισες το μάτι και μαζί με το υπέροχο χαμόγελο που μου χάρισες με έστειλες στα ουράνια. 
Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια εκείνη την στιγμή της άφιξής σου. Ήρθες σαν ταξιδιώτης, χωρίς αποσκευές, αλλά με γέμισες με τόσα δώρα όσα δεν θα λάβω ποτέ στην ζωή μου και από κανέναν. 
Και εκεί που νόμιζα πως η ευτυχία μου ήταν στο ζενίθ της όσο περνούσαν οι μέρες και εσύ μεγάλωνες αυτή μεγάλωνε και άλλο και άλλο και άλλο....
Και πέρασαν τα χρόνια και έφτασε η στιγμή να πας σχολείο.
Πόσο σε καμάρωνα την πρώτη μέρα στον αγιασμό. Πόσο περήφανη με έκανες όταν έκανες το πρώτο θεατρικό στο σχολείο. Και κλάμα εγώ....
Και πέρναγαν τα χρόνια...

Μικρός ήσουν πολύ ζωηρό παιδί. 
Έλεγα πάντα σε φίλους και γνωστούς πως έκανες για τρία παιδιά μαζί.
Μάλιστα τους έλεγα πως περνούσες την εφηβεία σου στα χρόνια του δημοτικού. 
~<<Ζωηρό παιδί αλλά καλός μαθητής>>, μου έλεγαν οι δάσκαλοί σου.
Παρά την ζωηράδα που είχες όλοι σε αγαπούσαν, από την κυρία στο κυλικείο, τους δασκάλους, όλους.
~<<Να το χαίρεστε>>, μου έλεγαν,<< είναι πολύ ευγενικό παιδί, μας μιλάει με τον καλύτερο τρόπο.>>
Και έγω χαιρόμουν και κορδωνόμουν σαν γύφτικο σκεπάρνι...
Και μετά, δεν ξέρω πως πέρασε ο καιρός  βρέθηκες στο Γυμνάσιο.
 Άλλα δάκρυα εκεί την πρώτη μέρα. Έλεγα συνέχεια μέσα μου πόσο γρήγορα μεγάλωσες.

Και περνούσες τις τάξεις και έφυγε το ζωηρό παιδί που ήξερα και την θέση του πήρε ένας ωραίος και ευγενικός έφηβος. Και σε καμάρωνα...
Πόσο χαιρόμουν όταν μου έλεγες μαμά ντύσου να πάμε βόλτα για καφέ ή να πάμε μαζί για ψώνια.
Και έφτασε η τελευταία χρονιά στο λύκειο.
Ήταν δύσκολη, το ξέρεις πολύ καλά αυτό. Παρόλα αυτά προσπάθησες για το καλύτερο. Μας έλεγες, σε μένα και τον πατέρα σου πως θες να μας κάνεις περήφανους. Εμείς σου λέγαμε πως είμαστε περήφανοι για σένα ούτως ή άλλως.
Και όμως, μας έκανες ακόμα περισσότερο. Στο άκουσμα ότι πέρασες σε μία από τις επιλογές σου η χαρά ήταν απερίγραπτη. Τόοοοοσο μεγάλη, τόοοοοοσο πολύ μεγάλη. 
Και πάλι δάκρυα η μάνα...
Τώρα που αρχίζω να προετοιμάζομαι για τον αποχωρισμό μας, (ψάχνω για το σπίτι που θα μείνεις και το ξέρεις), νιώθω ότι τώρα πραγματικά μεγάλωσες. Στην σκέψη ότι το δωμάτιό σου σε λίγες μέρες θα είναι άδειο με πιάνει κατάθλιψη, από την άλλη όμως νομίζω πως έχεις πάρει τς σωστές βάσεις να προχωρήσεις μόνος σου από εδώ και πέρα. Είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις...
Ο μπαμπάς σου και εγώ θα είμαστε μαζί σου, αρωγοί και στυλοβάτες όποια στιγμή μας χρειαστείς. Το μόνο που θέλουμε από σένα να συνεχίσεις να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Αυτό μόνο μετράει.

Θέλω να έχεις την ευχή μας και ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για ότι μας έχεις προσφέρει...
Καλό πτυχίο!!!
                                                                                      Με αγάπη
                                                                                           Η μαμά
Υ.Γ. Θα μου λείψουν οι βόλτες μας!



Μ. Στρατή

Σχόλια

  1. Και εις ανώτερα...!!!
    Και καλή του επιτυχία σε ό,τι κάνει στη ζωή του...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι γλυκά λόγια! Να χαίρεστε το υπέροχο αγόρι σας κ να έχει καλή σταδιοδρομία σε όλους τους τομείς της ζωής του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άντε βρε φιλενάδα, μας συγκίνησες πάλι!!! Να τον χαίρεσαι και να τον καμαρώνεις, καλό πτυχίο και καλή σταδιοδρομία ευχόμαστε ολόψυχα!!!
    Φιλιάααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γυναικεία tips ομορφιάς

Η "μηχανή" του περήφανου μπαμπά (ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Μοσχάρι νουά με τυρί και ζαμπόν