Σκέψεις στη βροχή

                 
Κοίταζε έξω απο το παράθυρο.
Η βροχή έπεφτε τόσο δυνατά που  νόμιζε πως θα σπάσει το τζάμι!
Πάντα της άρεσε η βροχή και το χιόνι, γενικά την ενθουσίαζε ο χειμώνας.
Είχε ζητήσει απο τον μικρότερο αδερφό της να μην την ενοχλήσει απόψε. Τα τελευταία χρόνια της άρεσε συχνά πυκνά να μένει στο δωμάτιο μόνη.
Αυτή και οι σκέψεις της!
Ο νους της την ταξίδεψε αρκετά χρόνια πίσω, όταν ήταν περίπου 12 ετών. Είχαν περάσει 7 χρόνια. Θυμήθηκε τους γονείς της να τους ξυπνούν αυτήν και τον αδερφό της γεμάτοι χαρά. Θα πήγαιναν στο χωριό, στη γιαγιά, να κάνουν μαζί γιορτές.
´Ηταν σαν και απόψε... προπαραμονές Χριστουγέννων!
Από τις λίγες φορές που ξύπνησαν τόσο χαρούμενοι. 
Διακοπές όλοι μαζί τέλεια! 
Ξεκίνησαν γύρω στις 5.00 το πρωί.
´Εξω έριχνε σαν και απόψε...δυνατή βροχή.

Βγήκαν στην Αχαρνών και σε λίγη ώρα ήταν Εθνική οδό.
Ο αδερφός της την ρωτούσε για το τι δώρο άραγε θα τους έφερνε και φέτος ο Αι Βασίλης.
Ήταν δυο χρόνια μικρότερός της και ήξερε καλά και αυτός και εκείνη ότι δεν υπήρχε, αλλά το έλεγε επίτηδες για να ακούσουν οι γονείς μήπως και το ξέχασαν!
Το χωριό ήταν λίγο πιο έξω από την Θεσσαλονίκη, ήθελαν αρκετή ώρα για να φτάσουν.
Οι γονείς της φαίνονταν τόσο ευτυχισμένοι, γελούσαν συνέχεια και πείραζε ο ένας τον άλλον. Από αυτά τα πειράγματα που κάνουν μεταξύ τους οι μεγάλοι!

´Ενας κεραυνός που έπεσε έξω την έκανε λίγο να βγει από τις σκέψεις της, αλλά την ίδια στιγμή ξαναμπήκε σε αυτές. Άκουγε την φωνή της μητέρας της να λέει δυνατά, "πρόσεχε Γιάννη...το φορτηγό..... έρχεται  πάνω μας"
Οι σκέψεις είχαν επανέλθει. Τόσο επώδυνες όπως πάντα.
Στα αυτιά της ακούει ακόμα τον ήχο από τις σπσμένες λαμαρίνες και από εκεί κενό......
Θυμάται τον εαυτό της να ξυπνά μετά από μέρες σε κάποιο νοσοκομείο.
Δίπλα της σε μια καρέκλα η γιαγιά της.
Φαινόταν σαν ήταν ξαφνικά 100 χρόνων, ενώ ήταν μόνο 58.
Της κρατούσε το χέρι και της είπε με λυγμούς ότι οι γονείς είχαν "φύγει", σ'αυτό το καταραμένο δυστύχημα. Ότι από εδώ και πέρα θα φρόντιζε εκείνη γι'αυτήν και τον αδερφό της, που ευτυχώς δεν είχε πάθει τίποτα. Συνέχισε να τις λέει πως οι γονείς της έφυγαν τόσο άδικα, γιατί κάποιος φορτηγατζής αποπειράθηκε  να  προσπεράσει  έναν συνάδελφο του πάνω σε μια στροφή.

Μια αστραπή που έλαμψε το σκοτεινό της δωμάτιο την επανέφερε στην πραγματικότητα.
Τα μάγουλά της ήταν υγρά απ'τα δάκρυα που έτρεχαν τόση ώρα.
´Εβγαλε το βλέμμα της από το παράθυρο και κοίταξε το ρολόι της.
Πλησίαζε 5.00 το πρωί.
Προπαραμονή Χριστουγέννων!
´Οπως τότε..
Τώρα όμως όλα ήταν διαφορετικά!
Κύλησε τις ρόδες απο το αναπηρικό της καροτσάκι και βγήκε απο το δωμάτιο.
Πέρασε από το δωμάτιο του αδερφού της. Κοιμόνταν.

Είχε τουλάχιστον αυτόν!


ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΑ ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ  ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΑ.

Σχόλια

  1. Περιττό να πω ότι ανατρίχιασα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να έχεις καλες γιορτές Αναστασία μου! Εσύ και όσοι αγαπάς! 🌻🙏🎄

      Διαγραφή
  2. Μίνα μου με έκανες να δακρύσω. Θυμήθηκα και μια προσωπική περίπτωση. Κοπέλα συγγενής μου είχε πάει σε γνωστό πολυκατάστημα να ψωνίσει τα Χριστουγεννιάτικα δώρα των παιδιών της λίγες μέρες πριν τις γιορτές και βγαίνοντας από το πάρκινγ την παρέσυρε κάποιος ασυνείδητος που έτρεχε με υπερβολική ταχύτητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς συμβαίνουν καθημερινα... Τα τροχαία έχουν καταστρέψει οικογένειες! :·( Να εχεις καλές γιορτές! 🙏🎄

      Διαγραφή
  3. Γειά σου Μινα ... με συνταραξε η αφήγηση σου γιατί μια τέτοια μέρα παραλίγο να συμβεί το μοιραίο κ σε μας ... για καλή μας τύχη ομως το φορτηγό πάνω στη στροφή μας εσπάσε τον καθρέφτη ... μας ακούμπησε αλλά δεν μας σκότωσε .. σε μια άλλη εθνική οδό.. Σταματήσαμε λίγο πιο κάτω κ αγκαλιάστηκαμέ κ οι 4 ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γειά σου Μίνα, τρομερή η αφήγηση σου, έχω ανατριχιάσει. Δυστυχώς τα τροχαία και ειδικά εκείνα που προκαλούνται από τους *επαγγελματίες* οδηγούς είναι συνταρακτικά, και όλα αυτά συνήθως σε ένα παιχνίδι εγωισμού.... σε μία μεταξύ τους κόντρα. Σήμερα έρχομαι εδώ από την Αναστασία και επιβεβαιώνομαι άλλη μια φορά πως τίποτα δεν είναι τυχαίο αν σκεφτείς πως μόλις λίγη ώρα πριν χωρίς λόγο και αιτία μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό ο προηγούμενος Μάρτης που λίγο έλειψε να στερήσει από την κόρη μου τον πατέρα της σε ένα παρόμοιο περιστατικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ, βρε Μίνα πόσο με συγκίνησες! Ο κολλητός της κόρης μου (16) και η ανηψιά της κουμπάρας μου (22) έφυγαν από τη ζωή σε τροχαίο...
    Ο πόνος για τις μανούλες ανείπωτος!!!
    Δεν έχω λόγια, έχω συγκλονιστεί!...
    Φιλιά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γυναικεία tips ομορφιάς

Η "μηχανή" του περήφανου μπαμπά (ΑΝΕΚΔΟΤΟ)

Μοσχάρι νουά με τυρί και ζαμπόν