Αποχωρισμός από την πατρίδα
Ήταν τόσες σκέψεις μέσα στο μυαλό του.
Είχε φτάσει στα 45 του χρόνια περνώντας σχετικά μια καλή ζωή.
Παντρεμένος, με δύο παιδιά 14 και16 ετών και μια σύζυγο που έκανε ότι μπορούσε για να μεγαλώσει σωστά την οικογένειά της.
Τα στραβά άρχισαν τα τελευταία 2 χρόνια.
Και εκείνος και η γυναίκα του δούλευαν στην ίδια δουλειά.
Σε ένα εργοστάσιο που έβγαζε πλαστικά.
Εκείνος στα γραφεία και η γυναίκα του στην παραγωγή.
Εκεί είχαν γνωριστεί, όταν και οι δυο τους ήταν 18 χρονών.
Έβγαζαν ένα καλό πόσο για να μπορούν να ζουν την οικογένεια τους αλλά και να πληρώνουν το νοίκι τα πρώτα χρόνια του γάμου τους και μετά το στεγαστικό τους.
Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι που η κρίση ανάγκασε αυτούς που είχαν το εργοστάσιο να βάλουν λουκέτο.
Ο Γιάννης και η Κατερίνα έμειναν χωρίς δουλειά.
Εδώ και 2 χρόνια γύριζαν απο το ένα εργοστάσιο στο άλλο, από την μία εταιρεία στην άλλη αλλά τίποτα......
Παντού πόρτες κλειστές!
Βοήθεια απο πουθενά!
Ένιωθαν σιγά σιγά την ζωή τους να καταστρέφεται.
Και δεν ήταν οι μόνοι!
´Ενας ολόκληρος λαός πλήρωνε και πληρώνει την κλεψιά και την υποκρισία των πολιτικών που ο ίδιος ψήφιζε!
Δεν άργησε λοιπόν να αφήνει απλήρωτους λογαριασμούς, αλλά το κυριότερο το στεγαστικό τους.
Τα παιδιά του δεν μπορούσαν να έχουν τα απαραίτητα, ακόμα και για την μόρφωσή τους.
´Ετσι λοιπόν όταν η τράπεζα του έδωσε την τελευταία διορία, πήρε τη μεγάλη απόφαση!
Τηλεφώνησε στο πρώτο του ξάδελφο στην Αυστραλία.
Του είχε πει ότι εκεί υπάρχουν δουλειές με καλά χρήματα.
Ευτυχώς τα αγγλικά του ήταν άψογα!
Να είναι καλά η μάνα του που τον κυνηγούσε να πάρει το δίπλωμα όταν ήταν μικρός.
´Ετσι λοιπόν όταν η τράπεζα του έδωσε την τελευταία διορία, πήρε τη μεγάλη απόφαση!
Τηλεφώνησε στο πρώτο του ξάδελφο στην Αυστραλία.
Του είχε πει ότι εκεί υπάρχουν δουλειές με καλά χρήματα.
Ευτυχώς τα αγγλικά του ήταν άψογα!
Να είναι καλά η μάνα του που τον κυνηγούσε να πάρει το δίπλωμα όταν ήταν μικρός.
Μόλις είχε τελειώσει με τα χαρτιά και το εισιτήριό του.
Θα έφευγε μόνος για κάποια χρόνια. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν ήθελε να τα βγάλει απο την ζωή τους. Δεν ήταν και εύκολο να φύγουν όλοι μαζί.
Το βήμα του γίνονταν ακόμα πιο αργό!
Σε 3 μέρες έφευγε!
´Αφηνε πίσω του ότι είχε αγαπήσει, ότι είχε λατρέψει!
Το σπίτι του, την οικογένειά του, τις κυριακάτικες βόλτες, τις γιορτές που μαζευόνταν στα σπίτια, τη θάλασσα, τον ήλιο, την πατρίδα του!
Πώς θα αποχαιρετήσει την γυναίκα και τα παιδιά του;
Με πιο τρόπο θα το έκανε πιο ανώδυνο;
Το σπίτι του, την οικογένειά του, τις κυριακάτικες βόλτες, τις γιορτές που μαζευόνταν στα σπίτια, τη θάλασσα, τον ήλιο, την πατρίδα του!
Πώς θα αποχαιρετήσει την γυναίκα και τα παιδιά του;
Με πιο τρόπο θα το έκανε πιο ανώδυνο;
Απαντήσεις στα ερωτήματά του δεν είχε.
Γύρισε τα ματιά του προς τον ήλιο!
Τον ήλιο που κάποιοι άλλοι αποφάσισαν να του τον στερήσουν....
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΦΕΎΓΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΦΕΎΓΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ!
Μ.Στρατή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου